Zdolne dziecko i jego cechy
Zdolne dziecko nie tylko bezproblemowo przyswaja wiedzę, ale też wyróżnia się na tle rówieśników. Cechy szczególne mogą ujawnić się już w najmłodszych latach życia. Zarówno rodzice, jak i później nauczyciele nie powinni tego bagatelizować i zadbać o odpowiedni rozwój zdolnego dziecka. Jakie cechy wskazują na jego ponadprzeciętność? Jak ją pielęgnować? Wszystko zostało wyjaśnione poniżej!
Jakie cechy posiada zdolne dziecko?
Zdolność dziecka będzie się zmieniać i zwiększać wraz z każdym rokiem życia. Między drugim a trzecim znacznie dłużej potrafi skupić się na wykonywanej czynności niż jego rówieśnicy. Wykazuje się logicznym myśleniem, a jego zainteresowanie filmami, czy książkami jest bardzo duże. Co więcej, bez żadnego problemu streści to, co usłyszało lub obejrzało. Trudności nie sprawia mu też racjonalne odtworzenie wydarzeń, czy ich komentowanie. Zdolne dziecko preferuje towarzystwo osób starszych od siebie, oczekuje, że będzie traktowane poważnie, używa też taki słów. Chętnie sięga do materiałów edukacyjnych, chce poznawać litery, liczby i nauczyć się czytać. Ponadto nie boi się pokazać własnych umiejętności, nawet przed szeroką publicznością. Między 3 a 4 rokiem życia nadal doskonali swoje umiejętności, czynnie uczestniczy w różnego rodzaju dyskusjach i posiada zdolność przekonywania oraz prawidłowego argumentowania. W tym wieku stara się też samodzielnie pisać i czytać, planuje własne działania i potrafi samo zdecydować, czy jego pomysł jest dobry, czy też nie. Natomiast, gdy kończy 4 lata, to jego nabyta wiedza jest bardzo rozległa, a samo myślenie logiczne i spójne. Zdolne dziecko potrafi wyciągać wnioski, interesuje się nowinkami technicznymi, czy też działaniem różnych maszyn i urządzeń. Ponadto umie już pisać i czytać, a liczby są dla niego świetną zabawą. Ostatecznie na jego ponadprzeciętność może wskazywać umiejętność gry na instrumencie, czy w szachy (często rywalizuje z dorosłymi).
Jak wspierać zdolne dziecko?
Zdolne dziecko wbrew pozorom nie ma łatwo. Zwłaszcza kiedy pójdzie do szkoły. Jego rówieśnikom może być ciężko zrozumieć jego zachowanie i artykułowane słowa. Co może skutkować wyzwiskami i wyśmiewaniem. Niestety nauczyciele często bagatelizują takie sytuacje. Rodzice muszą być więc bardzo czujni i w razie potrzeby interweniować. Ze swojej strony mogą też działać w domu. Wystarczy dać dziecku do zrozumienia, że jego „odmienność” jest darem i powinno się ją pielęgnować. Nie należy też negować żadnych pasji dziecka, nawet jeśli dorosłym wydaje się ona dość specyficzna, niezrozumiała. Ponadto nasza pociecha musi mieć własne miejsce do nauki, odpoczynku i samorealizacji. Jeżeli o coś pyta, chce pogłębić swoją wiedzę, to trzeba jej to umożliwić. Chociaż najczęściej sama będzie szukać odpowiedzi w dostępnych źródłach. Dziecko musi też czuć, że jest kochane, bezpieczne i akceptowane. Tylko w ten sposób dziecko uwierzy, że jego działanie nie jest bezcelowe i nadal będzie korzystać ze swej zdolności.