Efekt hiperkorekcji, który odnosi się do stwierdzenia, że błędy popełnione z dużą pewnością są bardziej prawdopodobne, że zostaną poprawione niż błędy o niskim poziomie ufności, był wielokrotnie powtarzany, zarówno w przypadku młodych dorosłych, jak i dzieci. W niniejszym badaniu porównaliśmy osoby starsze z młodszymi. Uczestnicy odpowiadali na pytania o charakterze ogólnym, oceniali zaufanie do swoich odpowiedzi, otrzymywali korygujące informacje zwrotne, a następnie byli ponownie testowani na pytaniach, które popełnili błędnie.

Podczas gdy młodzież wykazywała efekt hiperkorekcji, osoby dorosłe, pomimo wyższej ogólnej dokładności w pytaniach o ogólne informacje i doskonałych podstawowych zdolności metapoznawczych, wykazywali zmniejszony efekt hiperkorekcji. Rzeczywiście, zgodność między ich zaufaniem do błędów a prawdopodobieństwem korekty nie była znacząco większa niż zero, co po raz pierwszy pokazuje, że określona populacja uczestników jest selektywnie osłabiona w tym zadaniu korekcji błędów. Wyniki te potencjalnie oferują dźwignię zarówno na mechanizmy leżące u podstaw efektu hiperkorekcji, jak i na przyczyny upośledzenia pamięci osób starszych, a także na funkcje pamięci, które są oszczędzane.

O tym warto pamiętać

Zdolność ludzi do poprawiania błędów ma kluczowe znaczenie dla uczenia się we wszystkich dziedzinach. Wiele badań wskazuje, że korygująca informacja zwrotna jest niezbędna w tym procesie aktualizacji, a wiele badań wykazało, że skuteczność korygującej informacji zwrotnej jest modulowana przez zaufanie ludzi do ich błędów. Chociaż intuicyjne wydaje się, że błędy popełnione z dużą pewnością powinny być trudniejsze do skorygowania niż mniej zakorzenione błędy o niskim poziomie ufności, dane pokazują odwrotny skutek: poprawna wydajność wycofywania jest lepsza w przypadku błędów, które zostały początkowo popełnione z wysokim, a nie niskim poziomem ufności. Podczas gdy niektóre mechanizmy, które uważa się za leżące u podstaw efektu hiperkorekcji, sugerują, że osoby starsze powinny wykazywać efekt, inne sugerują, że mogą nie. Zaobserwowano, że elementy docelowe i pytania są bardziej znane i bogate semantycznie w przypadku błędów o wysokiej niż niskiej pewności.

Ogólne przeglądy zdolności poznawczych osób starszych wykazały również, że oszczędza się zarówno wiedzę ogólną, jak i pamięć semantyczną. W zakresie, w jakim znajomość semantyczna przyczynia się do efektu hiperkorekcji, osoby starsze powinny wykazywać efekt. Podobnie, jeśli efekt hiperkorekcji można przypisać zdolnościom metapoznawczym uczestników, osoby starsze powinny wykazywać efekt, ponieważ zazwyczaj metapoznanie jest oszczędzane u zdrowych osób starszych. Wreszcie, zaproponowano również, że hiperkorekta powstaje, ponieważ ludzie są zaskoczeni, gdy odkrywają, że ich błędy wysokiej pewności siebie są błędne i gromadzą swoje zasoby uwagi w wyniku zaskoczenia. Starsi dorośli, w tym wysoko funkcjonujący, poznawczo nienaruszony uczestnicy, czasami wykazują stłumione reakcje związane z zaskoczeniem, takie jak uwolnienie z paradygmatu proaktywnego hamowania. Starsi dorośli, w tym wysoko funkcjonujący, poznawczo nienaruszony uczestnicy, czasami wykazują stłumione reakcje związane z zaskoczeniem, takie jak uwolnienie z paradygmatu proaktywnego hamowania.